مهندسی الکترونیک و مخابرات دریایی

یک رشته‌ی چندوجهی است که دانشجوی آن دوره های متعدد و مختلف دروس گرایش‌های چندگانه برق را طی می‌کند. هدف از برگزاری دوره الکترونیک و مخابرات دریایی تامین نیروی متخصص مورد نیاز ناوگان تجاری و نظامی کشور در ضمینه تحقیق و توسعه سامانه‌های مخابراتی و الکترونیکی دریایی است البته فارغ‌التحصیلان این رشته لازم است با مباحث گرایش قدرت و کنترل نیز آشنایی کامل داشته باشند.

 تمام زمينه هايی که وسيله ای نقليه در آن نقش اساسی دارد، بحث مخابرات در آن زمينه يک فوريت و ضروت انکارناپذير است. کشتی ها و ناوبرها و به طور کل وسايل دريايی نيازمند سيستم مخابراتی قوی برای ارسال يا دريافت پيام جهت کارهای ضروری يا مواقع اضطراری هستند. مدارها و سيستم های مخابراتی سيستم های پيچيده ای هستند که هر روز نياز بيشتری را از بشر مرتفع می سازند.

 با توجه به طولانی بودن سفرهای دریایی و نیاز به پایداری بالای شناورهای تجاری در محیط‌ دریا طبق قوانین بین‌المللی لازم است هر شناور مجهز به تجهیزات ویژه ی برد بلند مخابراتی، سامانه‌های سنجش الکترونیکی و سیستم‌های الکتریکی باشد. علاوه بر الزام قانونی وجود سامانه‌های ارتباط ماهواره‌ای، فرستنده گیرنده‌های رادیویی، رادارهای ناوبری، سامانه سونار جهت عمق‌یابی(اکوساندر)، ژنراتورها، سامانه‌های هدایت خودکار شناور (اتوپایلوت)، سیستم های کنترل هیدرولیکی (دریچه‌ها، سکان و…)، سامانه‌های مکان‌یابی و… بر روی یک شناور اقیانوس پیما حیاتی است و این امر ضمینه‌ی کاری مناسبی را برای فارغ‌التحصیلان این رشته فراهم می کند. لازم به ذکر است در شناورهای نظامی توجه ویژه‌ای به تجهیزات الکترونیکی می‌شود و علاوه بر موارد فوق‌الذکر رادار، سامانه‌های ارتباطی UHF/VHF، سامانه‌های کنترلی نیمه فعال، سامانه‌های کنترل آتش، سامانه های پیش‌اخطار، IFF و… در یک شناور نظامی مورد استفاده قرار می گیرند. در واقع به علت ماهیت سفرهای دریایی یک کشتی مانند یک کشور مستقل است و فارغ‌التحصیل این رشته می‌بایست مسولیت عیب‌یابی و تعمیر کلیه‌ی قطعات الکترونیکی و الکتریکی این کشور مستقل را به عهده بگیرد.